Deze meditatiedag, die werd gehouden in de abdij Roosenberg te Waasmunster in België, werd georganiseerd door pastor J.Reurs en pastor N.Polet.
Om negen uur ’s morgens zijn we met een groep mensen vertrokken naar abdij Roosenberg. We zijn vertrokken vanaf het klooster van de paters Maristen in Hulst.
Deze dag van stilte en bezinning werd geleid door Ton Bun een pater Marist.
Die dag werden er vier meditatie technieken aangereikt. Na elke meditatie kon je in de groep reageren hoe je de meditatie had ervaren.
De eerste christelijke meditatie was: Psalm 25. Voor jezelf de zinnen intensief lezen ze daarna voor jezelf herhalen en dan op je in laten werken.
De tweede meditatie vorm begon met een klankschaal. Al pratend vertelde pater Ton Bun hoe we stapsgewijs ons lichaam en geest konden ontspannen.
In die meditatie kregen we ook de volgende vraag: Als je nu voor God zou staan, wat zou je dan tegen Hem willen zeggen?
De derde meditatie was een beeld meditatie.
We kregen de opdracht te kijken naar een schilderij ‘de gelijkenis van de verloren zoon’ van Rembrandt van Rijn. We kregen de volgende vragen die we al kijkend naar het schilderij mochten beantwoorden:
- Wat zie je allemaal op dit schilderij?
- Wat doet het schilderij van de verloren zoon met jou zelf?
- Wat voor gebed komt er in je op?
De vierde meditatie was tijdens de eucharistieviering.
De evangelie lezing van Mt.21,28-32 gaat over een man die twee zonen had.
Hij vroeg aan de eerste zoon: Mijn zoon ga vandaag werken in mijn wijngaard.
Goed vader – antwoordde deze – maar hij deed het niet. Toen ging hij naar de tweede zoon en zei hetzelfde. Deze antwoordde: Neen, ik wil niet, maar kreeg later spijt en ging toch. Wie van de twee heeft nu de wil van mijn vader gedaan?
Het was de bedoeling dat je deze lezing dan voor jezelf overweegt en ook op jezelf toepast.
Op deze zon overgoten dag hebben we ook verschillende keren in de tuin van de abdij gewandeld en gezellig met elkaar gepraat. Aan het einde van de dag heeft er ook een eucharistieviering plaats gevonden. We nuttigden de lunch die we zelf hadden meegebracht samen met de heerlijk gemaakte soep, koffie of thee van de zusters van de abdij. Na deze fijne meditatieve dag die voor herhaling vatbaar is, namen we hartelijk afscheid van elkaar. Ook kregen we van pater Ton Bun een blad met info mee naar huis. Waarin hij o.a. schrijft: Bij het mediteren ga je naar de kern van het bestaan en naar je eigen kern. Om in harmonie te komen met jezelf, met de schepping en met God. Om je steeds meer verbonden te voelen met wat van blijvende waarde is.
Corrie van den Manacker